Van Ark en Bonder naar solide prestatie in gravelrace Worthersee

Lars van Ark en Thom Bonder maakten afgelopen weekeinde de transfer naar Oostenrijk om deel te nemen aan de gravelwedstrijd Worthersee, een wedstrijd uit de UCI World Gravel Series. Met een solide plek bij de eerste vijftig konden beide bikers van het Giant-Liv Benelux Off-Road Team een tevreden balans opmaken, al hadden ze beiden wel het idee dat er wellicht wel meer had ingezeten.

Van Ark kende veel pech bij de vorige wedstrijd in Turnhout en nam dat nog als bagage mee naar Oostenrijk. ‘’Het was een heel mooie koers. In tegenstelling tot Turnhout was ik behoorlijk gespannen, niet moeilijk te raden waar dat door kwam, want vannacht werd ik badend in het zweet wakker na een droom waarin ik alweer met een lekke band langs de kant stond in een world series, ondanks m’n nieuwe set-up. Dus dat speelde zeker in mijn hoofd.’’

De zorgen bleken voor niets. “De start ging goed; ik zat in de eerste ronde mooi mee met het peloton voor plek dertien. Ondanks de wind en hoogtemeters ging het hard: bijna 35 kilometer per uur gemiddeld. Bij de laatste klim van de twee ronden waar ook de post was moest ik even stoppen voor een bidon die ik er had neergelegd en raakte ik wat achterop. In het smalle bos dat volgde, waar we veel dames moesten inhalen die eerder gestart waren, moest ik een gaatje laten dat ik niet meer dicht kreeg. Gelukkig vond ik twee andere mannen die lekker door wilden rijden. Zo konden we nog wat mensen oprapen en bleven we binnen de 1 á 2 min van het peloton. Ik won het sprintje, goed voor een redelijke 40e plek. Misschien had er iets meer in gezeten, maar vooral blij en opgelucht dat m’n nachtmerrie van vannacht geen werkelijkheid werd.’’

Chaos en lol voor Bonder

Thom Bonder eindigde in de buurt van zijn ploeggenoot: ‘’Ik had helaas een behoorlijk slechte start. Daardoor heb ik eigenlijk ook de hele tijd achter de feiten aangereden. Ik zat eerst ook in het peloton met Lars, maar zat te ver van achter. Het was bizar dat we al na iets van veertig kilometer een grote groep vrouwen inhaalden die dertig minuten eerder waren gestart. Denk dat onze groep nog veertig man groot was en we op smalle paden de vrouwen voorbij gingen. Er lagen ook wat deelneemsters op de grond en het werd een complete chaos. Ik denk dat de kop van de mannen al wel een kilometer voorsprong had toen ik me aan die wanorde ontworsteld had.  Daarna heb ik de gehele wedstrijd met vijf a zes man kop over kop gereden en ben als 48e over de finish gekomen. Ondanks de tegenslag, op zich nog wel lol gehad’’ besloot de noorderling zijn relaas met een positieve noot.