Met top 10-klasseringen voor Kevin Panhuyzen en Tessa Neefjes en Bas Peters en Thom Bonder daar niet ver achter, liet het Giant-Liv Benelux Off-Road Team zich sterk zien bij de Gravel World Series in Aken zondag. De snelle omstandigheden pasten de wegrenners beter dan de offroad coureurs van ons team. Des te knapper dat ze toch zo sterk standhielden in Duitsland.
Kevin Panhuyzen wist opnieuw een top 10-klassering te realiseren. ‘’De wedstrijd in Aken beloofde opnieuw erg snel te worden. Het parcours bevatte vrij veel asfalt en de hellingen lagen ook aardig ver uit elkaar. Ik voelde me al sinds het Belgisch Kampioenschap niet super fris en hoopte vooral een goed gevoel aan de wedstrijd over te houden. In de start had ik het vrij moeilijk. Normaal gezien is dat mijn sterke punt, maar nu moest ik het tempo eerder ondergaan. Gelukkig kwam er daarna snel een beter gevoel. Ik kon me op de cruciale punten goed voorin houden en naar het einde van de wedstrijd toe ook mee koers maken. Tot de laatste tien kilometer voelde ik me eigenlijk heel goed. Ik probeerde in het meest technische gedeelte van de wedstrijd weg te rijden maar verspeelde ook wel mijn beste kaarten met deze aanval. Toen de betere renners aanvielen op de laatste klim liepen mijn benen vol. Uiteindelijk moest ik die zeven laten rijden en kon ik in het tweede groepje als tiende over de meet komen. Al met al ben ik tevreden met het gevoel en klaar voor de rest van het seizoen!’’
Bas Peters keek ook voornamelijk content terug op de wedstrijd in Aken. ‘ Net als in Valkenburg troffen we ook in Aken weer een snelle gravel race. Hier konden we meteen de geleerde les van Valkenburg in de praktijk toepassen. Namelijk Iets meer behoudend starten zodat het risico op materiaalpech ook wat kleiner is en ik wat frisser aan de finale kon beginnen. Dit lukte aardig, hoewel er in de eerste ronde van de drie natuurlijk weer gigahard werd gereden. Maar ik kon toch een mooie groep vinden die het tempo er de volgende twee ronden goed inhield. Dit kon ik zelf ook mooi vasthouden tot aan het einde. Uiteindelijk werd ik 30ste en daarmee heb ik de kwalificatie gehaald voor het WK Gravel in Leuven begin oktober.’’
Thom Bonder kon met een sterke finale veel rechtzetten. ‘’ In het begin zat ik helaas te ver achteraan waardoor ik in de eerste van de drie ronden veel heb moeten sprinten om bij de eerste groep te blijven. Het was behoorlijk hectisch. Na 1,5 ronde stond er een auto op een smalle klim waardoor ik definitief de aansluiting met de kopgroep van circa 25 man verloor. Uiteindelijk in een soort sprint/finale met onze groep van ook ongeveer 20 man - die voor plek 23 reed - 28e geworden. Rekening houdend met dit snelle parcours - wat bijna een wegwedstrijd was – ben ik wel tevreden.’’
Lars van Ark zat ook mee in de groep van Peters en Bonder maar moest door een lekke band de eersten in de wedstrijd laten gaan.
Neefjes realistisch
Tessa Neefjes werd negende bij de vrouwen en dat zag er aanvankelijk nog iets beter uit.’’ Het begin ging eigenlijk heel goed, ik had een goede warmrijdlocatie dankzij Giant Duitsland. En mijn start ging lekker, het was direct klimmen en daarna kwam je in een Stadspark. Daar werd het smal en moest je veel draaien en keren. Ik wilde daarom daar bij de eerste drie daar aankomen, dat lukte, want ik arriveerde er als eerste. Ik reed weg met drie anderen: Lore de Schepper, Lorena Wiebes en Lucinda Brand. Maar de mannen sloten aan en toen die nog eens versnelden, kon ik niet mee. Ik kon de extra versnelling niet aan. Daar baalde ik wel van. Ik moest er ook echt even van herstellen. Bij het derde rondje kwam ik er lekker in, toen zat ik in een goed groepje en die meiden kon ik nog lossen.’’ Maar ze wil er ook lessen uit trekken. ‘’De parcoursen worden wat meer wegparcoursen, voor mij is er werk aan de winkel qua snelheid. Die rensters voor me in de uitslag zijn ook voornamelijk wegrensters natuurlijk.’’
Comentarios