Archief voor categorie: Nieuws

Rosa van Doorn en Larissa Hartog (foto) reden zondag het Nederlands Kampioenschap veldrijden in Rucphen. Beide rensters reden tussen de wereldtop naar een keurige top 10-klassering bij de beloften-vrouwen. We gaan het tweetal in de toekomst zeker in het veld terugzien, is de gezamenlijke conclusie.

Rosa van Doorn kwam als zeventiende in de uitslag terecht. Zoals verwacht moest de Gelderse zich een weg naar voren werken omdat ze geen punten had kunnen behalen in de nationale wedstrijden. ‘’Mijn startpositie was 51ste van de 53 renners. Bij de start kwam ik goed weg, maar al snel waren er veel opstoppingen op de steile hellingen. De eerste twee rondes was een inhaalrace. Een voor een schoof ik naar voren en probeerde ik netjes te rijden. Tijdens de wedstrijd leerde ik crosstechnieken bij. Op sommige momenten dacht ik: “Aha, zo moet dat dus”. Uiteindelijk resulteerde dit dat mijn laatste twee rondes de snelste rondetijden waren. Één ronde voor het einde lag ik op de 15ste plaats tussen de elite en belofte. De inhaalslag was een hele inspanning en hielden 2 renners mij nog in. Uiteindelijk een 17ste plaats (6de belofte) waar ik voor deze periode tevreden mee kan zijn. De crosstraining van het team heeft daar zeker aan bijgedragen en het smaakt zeker naar meer!’’

Larissa Hartog eindigde twee plekken achter haar ploeggenote. Ook zij is overwegend tevreden. ‘’De wedstrijd ging over het algemeen goed! Bij de start wat plekken kunnen opschuiven en de rondes goed op mijn eigen tempo kunnen rijden. Ik merkte wel dat ik het wedstrijdritme mis aangezien er de voorbije weken geen wedstrijden gereden konden worden. Hierdoor had ik moeite met aanzetten en het tempo verhogen. Technisch ben ik op een klein opspringfoutje na geheel foutloos gebleven en heb ik een goede wedstrijd kunnen afwerken. Gezien de korte voorbereiding ben ik dan ook wel tevreden met mijn 8ste plek bij de beloftes en 19de plek algemeen. Natuurlijk zijn er verbeterpunten en die ga ik meenemen naar volgend jaar!’’

Foto: Sportfoto/Dick Soepenberg

Het strandraceseizoen is weer van start gegaan en voor Tessa Neefjes was het zondag direct raak. Solo reed ze naar de winst in de Flexwinkel MTB Beachrace Noordwijk. Een mooie start, want Tessa heeft de ambitie om dit seizoen weer meer strandraces te rijden. “Het was sowieso leuk om deze wedstrijd te doen, want we hebben anderhalf jaar gewacht op een nieuwe strandrace”, zo vertelt ze. “Ik heb er dan ook zeker van genoten.”

In Noordwijk kwam Tessa weliswaar solo over de streep, ze moest er wel hard voor werken. “Het parcours was best technisch, met veel punten waar we op en af moesten rijden. Na de eerste technische passage waren we met vier rensters weg. Halverwege de wedstrijd kreeg Nina Kessler, de Europees kampioene, echter een lekke band. Daardoor viel zij weg. Bij volgende technische passage, met nog één ronde van 26 kilometer te gaan, ben ik alleen weggereden. Tot de finish heb ik dat vast kunnen houden en zo won ik solo, met een fijn zonnetje erbij. Het was een mooie dag.”

Nu wacht Tessa een afwisselend programma. “Eerst rijd ik komend weekend op de weg. Dan wordt op en rond de VAM Berg het Nederlands kampioenschap wielrennen verreden voor de elite zonder contract. Vervolgens rijd ik ook de MTB Beachrace Hoek van Holland – Den Helder, de langste strandrace van het seizoen. Daar was ik de vorige keer tweede, dus ik wil nu natuurlijk voor de winst gaan. Ik rijd daarna ook nog het NK gravel en in december staat het Europees kampioenschap strandrace gepland. Er komen deus nog mooie evenementen aan.”

Foto: Wedstrijdorganisator Exventure Sports

Het verschil was minimum, maar wie het ook had gehaald, de winst was sowieso naar een Giant Liv Benelux Off-road Team renster gegaan. Dat is het verhaal van de Hondsrug Classic. Die werd zondag verreden en namens ons team wisten Tessa Neefjes en Rosa van Doorn als eerste en tweede te eindigen. In de marathon wisten ze onderweg alle concurrentes van zich af te schudden, waarna ze samen mochten sprinten om de zege. Larissa Hartog werd ook nog vierde, terwijl Gerben Mos derde was bij de mannen.

“We hadden wat te verdedigen, want Monique was de laatste winnares”, kijkt Tessa terug. “We stonden met vier rensters aan de start en gelukkig is dat verdedigen gelukt. Het was een mooi snel rondje en het lag er droog bij, waardoor het ook snel werd. Bij twee meertjes lag zand en was het best mul. Daar kon je wel het verschil maken. Je moest er ook best wel stukjes lopen en op delen ging het omhoog. Dus het was best pittig op het strand en daar ging het dan ook uit elkaar. Al snel waren we met vijf meiden over en vrij rap daarna was ik alleen met Rosa. Wij waren best aan elkaar gewaagd, dus het was heel spannend. Op het eind was het een heel lange sprint. Daarin was het heel close, een banddikte. Ik won en Rosa werd tweede, dus het was leuk samen op het podium.”

Paar centimeter
Rosa beleefde de wedstrijd op een zelfde soort manier. “Bij de start zat ik goed voorin, waardoor ik als eerste het strand op reed”, zo vertelt ze. “Het is altijd even wennen om op los zand te rijden. Veel vaart maken en niet teveel sturen is erg belangrijk. We moesten een aantal keer het strand op en af, waarbij ik een zo groot mogelijk gat wilde slaan. Dit lukte aardig en na een paar minuten sloot teamgenote Tessa bij mij aan. Samen hadden we een mooie groep en liep onze voorsprong uit. Na een paar technische stukken reden we met z’n tweeën verder en werd de wedstrijd pas echt spannend. Ook kregen wij van de zijlijn te horen dat Rozanne Slik, de nummer drie, weer op ons inliep en daardoor moesten we meer samenwerken. Uiteindelijk kwam het aan op de eindsprint. Tessa kan erg goed sprinten en ik besloot om de sprint vroeg in te zetten. De spannende strijd eindigde in een tweede plaats voor mij, op een paar centimeter.”

Derde bij de mannen
In de wedstrijd voor de mannen bleven er vooraan meer renners over, die nog tot diep in de finale konden strijden om de winst. Toch werden de eerste verschillen ook daar al vroeg gemaakt. “Na tien kilometer was ik mee in een kopgroep van vier renners”, vertelt Gerben. “We moesten flink gas blijven geven om weg te blijven. De voorsprong was denk ik steeds een seconde of dertig. Met nog twintig kilometer te gaan moest ik lossen uit de kopgroep, maar ik bleef lang op vijftien seconden hangen. Jasper Ockeloen viel uit de kopgroep, dus reed ik op de derde pek en heb dat vol kunnen houden.” De winst in de Hondsrug Classic ging naar Tim Smeenge.

Foto’s: Patrick van der Veen

De Veldslag om Norg is voor het Giant Liv Benelux Off-road Team zaterdag een wedstrijd met twee gezichten gebleken. Bij de vrouwen was de marathon uiterst succesvol. Tessa Neefjes won en ploeggenote Rosa van Doorn werd tweede, terwijl Monique Zeldenrust ook nog een mooie vijfde plaats uit het vuur sleepte. Bij de mannen werd gastrenner Thijs Zonneveld derde, maar graag Gerben Mos na pech naast het podium, terwijl Thom Bonder de finish niet eens kon halen door een gebroken ketting.

Tessa won dus, maar daar ging nog wel een heel verhaal aan vooraf. Zo vertelde ze in de vooruitblik al dat ze afgelopen week ziek was. “Eigenlijk ging mijn race niet echt top”, vertelt ze dan ook. “De benen waren echt slecht, ik denk doordat ik van de week ziek was. Vanaf de start was het dan ook meteen afzien. Normaal trap ik lekker licht, maar ik merkte nu dat ik best zwaar trapte. Daardoor kon ik niet echt lekker versnellen. Ik werd al snel ingehaald door Rosa en Rozanne Slik. Zij waren vooruit en ik zat in een groep met mannen waarin ik mijn eigen tempo heb gereden. De derde plek leek het hoogst haalbare. Naarmate de wedstrijd vorderde kwam ik er een beetje in, maar ik heb nooit echt het lekkere gevoel gevonden. De hele race heb ik op karakter doorgereden. Stof happen in Norg.”

Maar Tessa won toch? Ja zeker! “Richting het einde zag ik Rozanne in een groepje voor me. Ik draaide nog lekker mee met de mannen en we zijn er naartoe gereden, waarna zij er ook af moest bij ons groepje. Met tien kilometer te gaan zag ik vervolgens plots ook Rosa rijden. Bij een bagger stukje haalde ik haar in en viel onze groep uit elkaar. Het laatste stuk was een singletrack richting Norg. Dat ging wel redelijk, waarna ik alleen aankwam bij de finish. Het was helemaal top om het zo af te sluiten. Dit was mijn eerste mountainbike overwinning en ook nog eens eerste en tweede. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Met slechte benen winnen is ook leuk. W hebben het gevierd met een appeltaartje, dus het was wel een top dagje zo!”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Op de tweede plaats bij de vrouwen kwam Rosa over de finish. “De Veldslag om Norg was een echte veldslag”, kijkt ze terug. “Het beloofde een snelle wedstrijd te worden over de vlakke en rechte wegen rond Norg. Vooraf aan de wedstrijd had ik mij voorgenomen om te doseren en zoveel mogelijk in de wielen te rijden.” Dat plan kon al snel overboord, want gedoseerd rijden zat er niet echt in. “In tegenstelling… het begon al bij de start. Bij de start stond ik achter de concurrenten opgesteld, ook Tessa reed een paar seconden voor de start naar de eerste rensters. Het startsignaal klonk en na zeven kilometer kon ik gelukkig de aansluiting maken naar een groep mannen, met daarin de eerste twee rensters. Ik was ontzettend blij dat ik überhaupt terugkwam.”

Niet geschoten is altijd mis
Maar Rosa reed naar de leiding. “Na het terugkomen ging het lekker en ik kwam na twaalf kilometer aan te leiding te liggen na een zandpassage. Kop over kop zat ik in een groep van vier mannen. Het tempo van de mannen lag boven mijn tempo, maar niet geschoten is altijd mis. Na elke bocht moesten we aanzetten en doortrekken over de vlakke wegen. Later in de wedstrijd kwam ik soms alleen te rijden. Vijftien kilometer voor finish begon ik vlekken te zien en heel even later viel het zicht van mijn rechteroog compleet weg, tot twee uur na de finish. Ik heb dit één keer eerder gehad, maar de oorzaak weet ik niet.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Vervolgens ging het voor het groepje van Rosa ook nog mis op de route. “Nadat wij op het parcours verkeerd waren gereden, sloot de achterliggen de groep met teamgenote Tessa bij ons aan. Bij de laatste 10 kilometer wilde ik als eerste de singletrack op rijden, maar mijn lichaam ging niet meer. Uiteindelijk heb ik dus een tweede plaats behaald en hadden we twee podiumplaatsen op de eerste Nederlandse marathon van het jaar! Volgende week sta ik weer aan de start van een compleet andere wedstrijd, namelijk het NK XCO op Watersley.”

Noodgedwongen rijden voor plek vier
Bij de mannen moest Thom, die in de afgelopen drie edities telkens tweede werd, de strijd halverwege staken na een kettingbreuk. Gerben Mos, die net als Thom in Drenthe een thuiswedstrijd reed, had ook al geen geluk. “Ik zat mee in de kopgroep ongeveer twaalf man”, vertelt hij. “We reden na vijf kilometer al weg. Rijdend op de tweede positie knalde mijn ketting eraf. Dat is iets dat nooit gebeurt, maar nu plots wel. Het was volle bak koers. Er vielen wat jongens weg uit de kopgroep. Die pikten bij mij aan en we werkten goed samen, maar ik zelf was gewoon niet goed genoeg om het gat te dichten. Uiteindelijk was er in de kopgroep van alles gebeurd met nog twintig kilometer te gaan. Wij waren met zijn drieën en reden voor plek vier. In de laatste vijf kilometer reed ik weg bij de andere twee en werd ik dus vierde.”

Foto’s: Christiaan Wagner